Αν τα παιδιά ζουν με επικρίσεις, μαθαίνουν να καταδικάζουν.

Αν τα παιδιά ζουν με εχθρότητα, μαθαίνουν να πολεμούν.

Αν τα παιδιά ζουν με φόβο, μαθαίνουν να φοβούνται.

Αν τα παιδιά ζουν με οίκτο, μαθαίνουν να λυπούνται τον εαυτό τους.

Αν τα παιδιά ζουν με χλευασμούς, μαθαίνουν να ντρέπονται.

Αν τα παιδιά ζουν με φθόνο, μαθαίνουν τι είναι η ζήλια.

Αν τα παιδιά ζουν με ντροπή, μαθαίνουν να νιώθουν ένοχα.

Αν τα παιδιά ζουν με ανοχή, μαθαίνουν να είναι υπομονετικά.

Αν τα παιδιά ζουν με ενθάρρυνση, μαθαίνουν να έχουν αυτοπεποίθηση.

Αν τα παιδιά ζουν με έπαινο, μαθαίνουν να εκτιμούν.

Αν τα παιδιά ζουν με επιδοκιμασία, μαθαίνουν να τους αρέσει ο εαυτός τους.

Αν τα παιδιά ζουν με αποδοχή, μαθαίνουν να βρίσκουν αγάπη στον κόσμο.

Αν τα παιδιά ζουν με αναγνώριση, μαθαίνουν να έχουν έναν σκοπό.

Αν τα παιδιά ζουν μαθαίνοντας να μοιράζονται, μαθαίνουν να είναι γενναιόδωρα.

Αν τα παιδιά ζουν με ειλικρίνεια και αμεροληψία, μαθαίνουν τι είναι αλήθεια και δικαιοσύνη.

Αν τα παιδιά ζουν με ασφάλεια, μαθαίνουν να πιστεύουν στον εαυτό τους και στους ανθρώπους που βρίσκονται γύρω τους.

Αν τα παιδιά ζουν με φιλικότητα, μαθαίνουν ότι ο κόσμος που ζούμε είναι όμορφος.

Αν τα παιδιά ζουν με ηρεμία, μαθαίνουν να είναι ήρεμα και γαλήνια.

Και τελειώνει με το ερώτημα:

Με τι ζουν τα δικά σας παιδιά;